|
|
|
Plastelina
Dawno, dawno temu ludzie do lepienia różnych rzeczy używali gliny. W 1897 roku angielski nauczyciel rzeźby William Harbutt, poszukując materiału zbliżonego właściwościami do gliny (ale do wielokrotnego użytku), stworzył plastelinę (oryginalna o nazwie plasticine). Plastelina wykonana jest z wazeliny zmieszanej z kredą i kwasami tłuszczowymi (głównie stearynowym). Jej zaletą jest to, że nie wysycha w temperaturze pokojowej, nadaje się do wielokrotnego użycia, jest nietoksyczna i odporna na zabrudzenia. Wadą plasteliny jest fakt, że traci plastyczność w temperaturze pokojowej i należy ją ogrzać w dłoniach, aby można było z niej korzystać. W sklepach można spotkać masy plastyczne oparte na mące, wodzie i soli (np. ciastolina). Ma ona jedną wadę, a mianowicie wysycha w temperaturze pokojowej i taka nie nadaje się już do użytku. W domu również można przygotować podobną „ciastolinę”, która nazywa się masą solną. Odmianą plasteliny jest modelina, która traci swoją elastyczność w wysokiej temperaturze. Aby utwardzić przedmiot wykonany z modeliny należy podgrzać wodę do temperatury około 90 stopni i zanurzyć owe przedmioty w wodzie na około 15-20 minut. Należy jednak pamiętać, że mimo iż taka modelina po kąpieli w gorącej wodzie jest twarda, to nie należy ustawiać takich przedmiotów bezpośrednio na słońcu (może się zdeformować).
Plastelina, ciastolina, masa solna czy modelina są obecnie wykorzystywane jako rodzaj zabawki edukacyjnej dla dzieci.
A co można ulepić z plasteliny?
Właściwie wszystko! Wystarczy tylko trochę wyobraźni!
|
